Datum: 11 November

Plaats: Zuidplein Theater

Stuk: Lov ya

Recensent:  Jacqueline Onyenze

School: Citycollege st. Franciscus

Lov ya, maar jij ook van mij?

Liefde. Daar zou het stuk toch over gaan? Het was meer. Wie wist dat zes acteurs de kijk op ’’ware liefde’’ zo kon veranderen door zich simpelweg in ‘’de jeugd van tegenwoordig’’te verplaatsen?

‘’Heb jij verkering?’’. Zo begon de komische voorstelling al. Het publiek antwoordde enthousiast terug en de ruige, opstandige actrice bespeelde zo haar publiek. Vervolgens kwamen de andere toneelspelers het podium op. Een onbekend, maar gewenst deuntje vulde de zaal. Het publiek keek nieuwsgierig toe.

De eenvoudige attributen op het toneel voorspelden niks goeds. Toch wisten de spelers met behulp van hun attributen de simpelste, kleinschalige bewegingen er enorm levendig en bijzonder uit te laten zien.  Ook over de muziekkeuze was goed nagedacht. Het was niet de gebruikelijke top 40 track, maar het was swingend, apart en vooral niet eentonig. De spelers stemden hun muziekkeuze op hun danspasjes en emoties af. Als één van de actrices bijvoorbeeld ontdekte dat haar ‘’grote liefde’’ eigenlijk een ‘’grote nul’’ was, werd dit scenario met een vermakelijke uitvoering weergegeven.

Naast de vermakende scenario’s kreeg je ook een paar ‘’doordenk scenario’s’’. De spelers beeldden een scenario uit door middel van herhaling. Vervolgens werd er steeds een stukje bijgevoegd, totdat het publiek een duidelijk beeld kreeg van hoe de relatie eruit zag. Bijna alle tieners begonnen keihard te lachen toen ze het gehele beeld eindelijk door hadden.  De liefdesrelatie die één van de dolverliefde  actrices beschreef, bleek een eenzijdige relatie te zijn. 

De andere ‘’doordenk scenario’s ‘’ wist de mysterieuze, wijze acteur goed over te brengen. Van alle toneelspelers kwam hij het minst in beeld, maar als hij er stond was de spotlight op hem gericht.

Scheiden is een daad van liefde. Dit wist hij erg mooi te verwoorden. De acteur zat altijd met zijn rug naar het publiek toe. In zijn linkerhand hield hij een spiegel vast. Hierdoor zag je alleen zijn gezicht  en ging de aandacht vooral naar zijn stem, die bovendien heel erg levendig was.

Onder de drie andere spelers bevonden zich twee vrouwelijke en een mannelijke speler. Ook zij wisten zich heel goed in hun rol te verdiepen. Alles wat ze deden pakten ze groot, dramatisch en overdreven aan.  Daardoor konden mijn leeftijdsgenoten zich in bepaalde stukken terugvinden, omdat tieners nou eenmaal bekend staan om hun ‘’drama’’.

Dus ben jij al die saaie, prehistorische en stereotiepe voorstellingen zat? Dan is Lov ya iets voor jou. Niet alleen omdat het heel modern en variërend is, maar ook omdat dit één van de weinige voorstellingen is die een duidelijk beeld van ‘’de jeugd van tegenwoordig’’ en de bijbehorende problemen geeft.