
![]() |
![]() |
Lov Ya 2009 |
|
Lov ya ging over ware liefde en het 'in iemand verdwijnen'. Het als puber of adolescent wanhopig zoeken (in de ogen van anderen) naar een beeld van jezelf. Terwijl een storm van hormonen door je lijf raast. Over jongvolwassen twijfels en enge momenten. Want alles is groots, meeslepend, nieuw, heel fantastisch of zeer verschrikkelijk. Lov Ya speelde in 2009. |
![]() |
Lov ya! Lov ya 2! Love ya is een voorstelling die hoofdzakelijk over de liefde gaat. Als mensen Love ya tegen je zeggen, verwachten ze als weerwoord; Love ya 2. Dat is zeker gelukt! Ik vind Love ya een voorstelling om van te houden. In de voorstelling komen de verschillende kanten van de liefde naar voren. Liefde is niet altijd rozengeur. Het heeft ook een keerzijde. Dat laat de voorstelling goed zien. De jongen die jouw droomman blijkt te zijn, ziet je niet eens staan! Wat nu?! Ook laat de voorstelling zien wat voor effect de liefde op mensen heeft. In de voorstelling komen er verschillende personages voor die met hun eigen liefdes- problemen te maken hebben ,namelijk de gestoorde fan, de smoorverliefde meid, de flirterige dame, de player, de aparte lesbienne en de verteller. Het leuke is dat al deze personages zo verschillend zijn. Zo kan het publiek zich in ieder geval in leven met één personage. De acteurs hebben een zeer goede interactie met het publiek. Muziek en dans zijn elementen die ook in Lov ya gebruikt worden. Van moderne dans tot oudbollige danspasjes. Hierdoor blijft de show onvoorspelbaar en interessant voor de kijker, jong en oud! De muziek wisselt ook van genre. Eerst wordt er gezongen en daarna gaan we weer over naar Jim Baccum. In de wereldgeschiedenis duurde zo’n overgang jaren, maar in Lov ya enkele minuten. Het decor was simpel. Er stonden stoelen en lange planken op het podium. De stoelen werden gebruikt voor dansscènes en gewone scènes. De personages gebruikten de planken om zich te verschuilen, zodat zij konden veranderen in een andere persoon. Het licht werd op de juiste manier ingesteld en op het juiste moment gebruikt. Dat zorgde ervoor dat het publiek zich sterker verbonden voelde met de personages en het probleem. Lov ya bewijst dat je met weinig ook veel kunt bereiken. Je hebt niet veel nodig om een goede show te maken. “Love ya!”: I love u! Stephanie Onyenze City College, Rotterdam.
|
|